می توان ادعا کرد یکی از مهم‌ترین اتفاقات ماه اخیر که توسط رسانه‌های دنیا مخابره شد و مورد تحلیل‌های بسیاری قرار گرفت دستیابی بیانیه مشترک مطبوعاتی بود. این موضوع که از ابتدا با واکنش‌های حمایتی و انتقادی متفاوتی روبرو شد، چند روزی فضای رسانه‌ای و سیاسی داخلی و خارجی را به صورت یکپارچه قبضه کرد. شاید بتوان گفت در این میان همه مخالفان و موافقان این بیانیه مشترک منتظر مواضع رهبر معظم انقلاب به عنوان عالی‌ترین مقام کشور بودند که این انتظار‌ها در دیدار ایشان با مداحان به سر رسید.
شاید بتوان گفت آرام کردن و همچنین عقلانی نمودن فضای رسانه‌ای و سیاسی کشور مهم‌ترین اتفاقی بود که با اشارات رهبر انقلاب بدست آمد. ایشان ضمن اعلام حمایت و اعتماد نسبت به تیم مذاکره کننده ابراز نظر در مورد بیانیه‌ای که هیچ ضمانت اجرایی نداشته و هنوز به مرحله الزام آوری نرسیده است را زود دانستند و همچنین با تشویق دولت و منتقدان به بحث و تبادل نظر و در جریان قرار دادن مردم زمینه را برای رسیدن به تصمیم عقلانی و فارغ از شتاب زدگی فراهم نمودند.
در شرایطی که طرف‌های مذاکره کننده تنها چند ساعت بعد از حصول توافقات اولیه قرائت‌های بعضا غیر واقعی را مطرح نمودند قطعا باید با احتیاط بیشتری در قبال چنین فریب کاری‌هایی پیش رفت. بی‌اعتمادی نسبت به کشورهای غربی موضعی است که رهبر انقلاب همیشه بر آن تاکید داشته‌اند و از مسئولان نیز خواسته‌اند که چنین رویکردی نسبت به آنان داشته باشند چرا که با این رویکرد است که تمام تلاش‌ها برای جلوگیری از فرار آنان در انجام تعهد‌ها بسیج خواهد شد.
با توجه به روند مذاکرات و بیانیه مطبوعاتی اولیه‌ای که با اجماع دو طرف صادر شده است ابهامات و نگرانی‌هایی وجود دارد که در بیانات رهبر انقلاب نیز به چشم می‌خورد. با توجه به نوع قرائت آمریکایی و البته سابقه تاریخی بد عهدی غربی‌ها در قبال ایران سرانجام چگونگی لغو تحریم‌ها و انجام بازرسی‌ها دو مسئله اساسی و نگران کننده‌ای هستند که باید در صورت توافق نهایی مورد توجه جدی قرار گیرند.
لغو یک جا و کامل تحریم در روز توافق و عدم نظارت غیر متعارف و اختصاصی در مورد ایران و همچنین عدم ورود به حریم امنیتی و دفاعی ایران از دغدغه‌هایی است که برخی دلسوزان و رهبر معظم انقلاب به آن اشاره نمودند و البته مورد تاکید رییس محترم جمهور نیز قرار گرفت که امید است در طول مذاکرات بر سر جزییات با شفاف سازی و گرفتن ضمانت‌های مناسب این دغدغه‌ها نیز بر طرف گردد.
در پایان باید گفت بطور کلی نباید به هیچ عنوان سرنوشت و شکوفایی اقتصادی کشور را منوط به رفع تحریم‌ها عنوان نمود.توافق چه به سرانجام برسد و چه با بدعهدی طرف مقابل ناکام بماند تنها نسخه شفابخش و پایدار برای توسعه و پیشرفت ایران توجه به ظرفیت داخلی و تقویت تولید ملی در قالب اجرای سیاست‌های اقتصاد مقاومتی می‌باشد که باید مورد توجه همه مسئولین و همه طیف‌های سیاسی قرار گیرد چرا که بستر اجرای این سیاست‌ها وحدت همه جانبه جامعه و نخبگان حول این رویکرد و بینش است. (خ-۱۲۵۱)
