حضرت آیت‌الله خائفی روز چهارشنبه مورخ ۲۰ آذرماه ۱۳۹۸ در پایان درس خارج فقه خود اظهار داشتند: «خداوند متعال خطاب به رسول‌الله (ص) می‌فرمایند: «وَ لا تُطِعْ مَنْ أَغْفَلْنا قَلْبَهُ عَنْ ذِکْرِنا وَ اتَّبَعَ هَواهُ وَ کانَ أَمْرُهُ فُرُطاً» از آنانی که قلبشان را قفل‌زده‌ایم و دیگر نمی‌توانند مشغول ذکر ما شوند، اطاعت نکن. این‌ها قلبشان غافل شده و تابع هوای نفسانی‌شان شده‌اند و نمی‌توانند به ذکر ما مشغول شوند.»
عضو جامعه مدرسین در شرح این آیه شریفه، اظهار داشت: «برای اینکه منظور از قفل دل‌ها را بفهمیم، باید توجه داشته باشیم که انسان مرکب است از قوای نفسانی، قوای قلبی، قوای روحی و قوای عقلانی و شهود و فکر و تفکر. هرکدام از این قوا، ممکن است دارای عیوبی باشند. مثلاً عیوب نفس، خوردن و آشامیدن و لباس و زیورآلات است. البته منظور این نیست که انسان به این موارد نیازی ندارد بلکه منظور این است که علاقه شدید و افراطی به آن‌ها نداشته باشد. قلب هم همین‌طور است. ممکن است به شهوات جسمانی و شیطانی گرایش داشته باشد. این عیوب، قلب را می‌میراند و قلب مرده عبارت است از قلبی که حقایق عالم را نمی‌فهمد. قلبی که به وجود پروردگار که رب‌العالمین است معرفت ندارد. قلب در اینجا قفل‌شده و مرده است»
ایشان افزودند: «همچنانکه قلب و نفس، عیب‌هایی دارند، روح انسان نیز ممکن است دچار عیب و ایراد شود. عیب روح عبارت است از اینکه من دوست داشته باشم که دیگران به من احترام بگذارند. از من تجلیل کنند. مرا در جایگاه خاصی قرار دهند. این بیماری روح است.
حال چکار کنیم که این امراض روحی، قلبی و نفسی را برطرف کنیم؟
خداوند متعال فرمود: «یا أَیُّهَا الَّذینَ آمَنُوا عَلَیْکُمْ أَنْفُسَکُمْ لا یَضُرُّکُمْ مَنْ ضَلَّ إِذَا اهْتَدَیْتُمْ» یعنی با کسانی ارتباط داشته باشید که درراه خدا قرارگرفته‌اند؛ عظمتِ الله در قلبشان تجلی پیداکرده؛ زیرا این‌ها برای عالَم، ربی قائل‌اند و الحمدلله رب‌العالمین می‌گویند. او را مالک یوم الدین می‌خوانند. این‌ها عبادتشان خالصا لله است و جز خدا کسی را لایق پرستش نمی‌دانند. لذا آن‌ها بعدازاینکه فهمیدند عالَم ربی دارد دیگر برای حل مسائل و مشکلاتشان سراغ دیگران نمی‌روند و نیازهایشان را فقط به رب‌العالمین می‌گویند و تنها او را برطرف‌کننده نیازها و حوایج می‌دانند»
حضرت آیت‌الله خائفی در پایان با تأکید بر اینکه برای درمان امراض روحی، قلبی و نفسی باید به سراغ انسان‌های خالص و خودساخته رفت، گفتند: «اگر چنانچه بیماران روحی و نفسی و قلبی به چنین گروهی پیوستند، مسائلشان حل می‌شود و امراضشان بهبود حاصل خواهد کرد. باید سعی کنیم که تابع کسانی بشویم که خداوند تبارک‌وتعالی را مرجع خودشان قرار داده‌اند و از زمره «مَن أغفَلَ قُلُوبهم» نباشند.»
