هدف از رسالت و بعثت پیامبران، هدایت و تربیت انسان است. تربیتی که آدمی را به مسیر عبودیت و بندگی برساند و بندهای اسارت در ضلالت و گمراهی را پاره کند. این هدایت و آموزش انسان، یک کارکرد مکانیکی و خشک نیست بلکه در حقیقت حرکتی معنوی و روحی است. از سویی بذر دانش و علم در زمینی خشک و بی بنیه نمی‌تواند رشد کند. دل آدمی در مسیر تربیت الهی توان کسب معرفت را به دست می‌آورد و آموزش در کنار پرورش می‌تواند نهال معرفت و حکمت را تبدیل به درختی تنومند و پر ثمر کند. با این اوصاف وقتی می‌گوییم معلمی شغل انبیاست باید به این ملزومات توجه کنیم.
شهید مطهری نمونه‌ای دقیق و کامل از یک معلم بود که هم در مسیر آموزش گام برمی‌داشت و هم در مسیر تربیت و پرورش. نوشته‌ها و سخنرانی‌های حکیمانه ایشان نقش مهمی در هدایت و نجات جوانان از بندهای ضلالت مارکسیسم و کمونیسم در دهه‌های چهل و پنجاه داشت. در اوج هجوم افکار باطل ضددینی و شبه علمی، این معلم بزرگ همزمان در منبر مسجد و پشت میز دانشگاه به آموزش می‌پرداخت و ضمن مبارزه با جهل و افکار باطل ضد دینی به آموزش و بیان حقایق دین و تولید معرفت دینی نیز مشغول بود. بر این اساس با توجه به زحمات و تلاش‌های بی وقفه این شهید والامقام در امر معلمی و آموزش مفاهیم ناب اسلامی، روز شهادت ایشان به نام روز معلم نامگذاری شد.
«معلمی شغل انبیاست» یعنی برای انتقال دانش و معرفت به متعلم باید همچون انبیا شأن هدایت گری داشت. امروز جامعه معلمان و مدرسان کشور، در حوزه و دانشگاه، در مسجد و مدرسه، در مسیر آموزش و پروش نسل آینده همگام و هم جهتند. با همت این عزیزان کسانی تربیت می‌شوند که در آینده با فرزانگی و دانایی و کسب تخصص‌های لازم، بتوانند اهداف و شعارهای اسلام و انقلاب را پیگیری کنند. بنابراین معلّمین عزیز با درک اهمیت این موضوع، باید جوانان و نوجوانانی متدین و با روحیه‌ی کار و تلاش و علم دوستی و علم‌طلبی، پرورش دهند تا آینده کشور را تضمین کنند.
از سویی جایگاه رفیع علم ، عالم و معلم می‌طلبد که تکریم معلم نیز در جامعه همگانی شود و معلمان به جایگاه والای خود افتخار کنند. بنابراین مسئولان مختلف، باید ضمن قدردانی از زحمات معلمان کشور، بیش از پیش در جهت رفع مشکلات مادی و معنوی این قشر عزیز و زحمتکش تلاش کنند. (خ-۱۳۵۵)
