اعلامیه طلاب حوزه علمیه قم درباره فاجعه مدرسه فیضیه
در فروردین ۱۳۴۲
«حکومت وحشت و ترور با روحانیت قم چه کرد»
عصر روز دوم فروردین ۴۲ بود که عده زیادی از افراد گارد جاوید شاه و مأمورین دولتی با لباس مبدل با پشتیبانی اسلحه گرم، طبق نقشه‌ای که قبلاً ریخته بودند، (به) مدرسه فیضیه (مرکز بزرگ محصلین علوم دینی قم) جنب حرم مطهر حضرت معصومه(ع) ریختند. مجلس عزا که به مناسبت وفات حضرت جعفر بن محمد صادق صلوات الله علیه از طرف حضرت آیت‌الله العظمی آقای گلپایگانی در مدرسه فیضیه برگزار شده بود، با شعارهای مخالف بر هم زدند. آنگاه با چوب و چماق و چاقو و آجر پاره و وسایل دیگر حتی با چوبهایی که از درختهای مدرسه فیضیه می‌شکستند، به جان طلاب و سایر مردم مسلمان که بیشترشان زوار بودند، افتاده مردم را مضروب و پراکنده نموده و به طلاب علوم دینیه که فاقد هر گونه وسایل دفاعی بودند و پناهگاهی جز مدرسه نداشتند، حمله کرده و به باد کتکهای بیرحمانه گرفتند. عده‌ای را نقش زمین ساختند و گروهی را از طبقه دوم ساختمان و پشت بام مدرسه به زیر افکندند و استخوانشان را در هم شکستند و آنچه می‌توانستند معدوم و مجروح کردند. بعد از این جنایات به حجره‌ای که حضرت آیت‌الله العظمی آقای گلپایگانی و واعظ شهیر جناب آقای انصاری بودند، ریخته محافظین آن حجره را خیلی زده و دنده داماد معظم له را شکستند. آنگاه به شکستن در و پنجره و حجرات مدرسه و بر هم زدن و غارت کردن وسایل زندگی طلاب پرداخته و گستاخانه نسبت به علما و طلاب دینیه و مردم مسلمان فحاشی نمودند.
در این هنگام بود که صدای گلوله‌ها، پیاپی فضای مدرسه و حرم مطهر را پر کرده بود. در نتیجه جمعی از طلاب آغشته به خون و لباسهای جمعی را پاره پاره و آتش زدند و چندین نفر از طلاب را تا سرحد مرگ مضروب ساخته که پس از مدتی درگذشتند (البته جنازه‌ها مفقودالاثر است و معلوم نیست به کجا برده‌اند) و هم اکنون بیش از صد نفر از مجروحین در بیمارستانها و منازل بستری هستند، و مدرسه به صورت ویرانه غارت زده‌ای درآمده و پاسبانها برای جلوگیری از افتضاح و رسوایی دولت از ورود به مدرسه جلوگیری می‌کنند و بیش از ۲۴ ساعت از این منظره وحشتناک نگذشته بود که مأمورین دولت و گارد جاوید شاه، اعمال ضدانسانی روز گذشته خود را در مدرسه فیضیه و دارالشفاء آغاز و مجدداً عده‌ای را مجروح کردند و دانشجویان علوم دینی را از حجره‌های خود با وضع رقت‌باری متواری ساختند.
این است گوشه‌ای از فجایعی که به دست دولت استعماری انجام گرفت. برادران ایرانی، بدانید جامعه روحانیت گناهی جز دفاع از حریم قرآن و ناموس و استقلال و دفاع از وضع نابسامان مسلمانان ندارد. روحانیت به جرم مصلحت اندیشی و حفظ استقلال مملکت باید مورد هتک و شتم و قتل دژخیمان دولت قرار بگیرند. در این کشور آزاد!! که دستگاه حاکمه‌اش همچون دستگاه حکومت معاویه و یزید زیر ماسک قلابی تظاهر به دیانت در حال کوبیدن اساس دیانت است، طلاب علوم دینیه که به ساده‌ترین وضع زندگی ساخته و خادم صمیمی ملت و دین هستند، کارشان به جایی رسیده که تحت شکنجه عمال ارتجاعی دولت به سر می‌برند. مردم شرافتمند ایران، بیایید وضع زندگی مدارس دانشجویان علوم دینی و پیکرهای خون‌آلوده آنان را از نزدیک مشاهده کرده و همانند آنهایی که دیدند و گریستند، اشک بریزید، اشک بریزید که چرا باید ملت مسلمان، اسیر ظلم و شکنجه حکومت خفقان قرار بگیرند. هیأت حاکمه با این اعمال وحشیانه معنی آزادی را به همه فهماند و نشان داد که برای تحصیل آرای خودمختارانه خود و خلاف قانون خود به چه عملیات ننگینی دست می‌زند. حکومت مفتضح ایران عملی کرد که در برابر فشار مردم آزاد ایران به زانوی عجز درآمده، تلاشی مذبوحانه می‌نماید و بدین وسیله سند رسوایی خود را که مدتهاست مردم به آن پی برده‌اند، امضا کرد. در خاتمه ما این حوادث وحشتناک را طلیعه موفقیت دانسته، امیدواریم در پیشگاه مقدس اعلی حضرت امام زمان عجل الله فرجه الشریف و مردم آزاد مملکت سرافراز باشیم «کتب الله لاغلبن انا ورسلی ان الله قوی عزیز».
طلاب حوزه علمیه قم
فروردین/۱۳۴۲
