بیانیه جامعه مدرسین حوزه علمیه قم در آستانه کنفرانس غیر متعدها
در تاریخ ۱۵/۱۲/۱۳۶۱
بسم الله الرحمن الرحیم
اکنون در آستانه برگزاری هفتمین گردهمایی و کنفرانس غیرمتعهدها در دهلی نو هستیم همانگونه که از نتایج بدست آمده در جلسات گذشته این کنفرانس و هم از نام آنان برمی‌آید جنبش عدم تعهد به منظور عدم وابستگی به قطبهای مختلف و قدرتهای سیاسی جهان و برچیدن پایگاههای نظامی قدرتهای بزرگ از کشورهای دیگر و بی اثر ساختن پیمانهای نظامی و مبارزه با استعمار و نژاد پرستی و هم جهت محترم شمردن حقوق ملتها برای تعیین سرنوشت خویش و بدست خودشان و… بوجود آمد.
انگیزه تشکیل چنین جمعیتی سالیان درازی بر اثر فشار ابرقدرتهای جهانخوار بر ملل محروم وجود داشت تا آنکه سرانجام در سال 1956 با گردهمایی جمال عبدالناصر، تیتو و نهرو در جزیره برتونی این جنبش بنیان گردید.
هر چند در بدو تأسیس کشورهای وابسته به شرق و غرب چون ایران (زمان شاه معدوم)، ترکیه، پاکستان، کامبوج و عربستان، جمهوری دمکراتیک ویتنام و چین و غیره در این گردهمایی حضور داشتند لیکن کشورهایی نیز بودند که می‌خواهستند به دور از تعهد به مصالح و منافع ابرقدرتها و با همکاری کشورهای دیگر به مصالح ملتهای خود بیندیشند و چاره‌ای جهت رهایی از زیر یوغ استعمار یابند.
ما در این مقاله در صدد بیان تاریخ جنبش و کیفیت و یا تحلیل و بررسی پیرامون دستاوردها ۳۷ ساله آن نیستیم، بلکه غرض از نگاشتن این مختصر آن است که فریاد ملتهای مستضعف را علیه استکبار جهانی به شرکت کنندگان در این کنفرانس متذکر شویم تا سران کشورها در تعقیب هدفی که این مجلس به منظور دستیابی به آن تأسیس گردیده با جدیت بیشتر و متعهدانه برخورد کنند و محور کنفرانس را بر عدم تعهد به منافع شرق و غرب قرار داده، آزادانه به حقوق ملتهای خود بیندیشند.
در رابطه با تشکیل این کنفرانس در دهلی نو جامعه مدرسین حوزه علمیه قم لازم می‌داند نهایت تقدیر و سپاس خود را به ملت رشید اسلام تقدیم دارد، زیرا ضربات خرد کننده امت ایثارگر و مقاوم ایران بود که صدام آمریکایی و نوکر صهیونیزم را با شکستهای نظامی ـ اقتصادی و سیاسی مواجه ساخت و او را از پذیرش غیر متعهدها در بغداد با توجه به تدارکاتی که دیده بود محروم نمود.
و اکنون پس از شش ماه تأخیر این کنفرانس در کشور دوست هندوستان برگزار می‌شود که نماینده ایران نیز در این گردهمایی شرکت دارند.
جامعه مدرسین حوزه علمیه قم به نمایندگی از سوی ملت رشید ایران اسلامی‌این نکته را یادآور می‌شود: در صورتی که کنفرانس در دستور جلسات خود مسأله تجاوز رژیم بعثی صهیونیستی عراق به ایران را مورد بررسی قرار دهد، با ملاحظه این جهت که دو ملت ایران و عراق و هم دولت جمهوری اسلامی‌ایران تابع دستورات حیاتبخش قرآن بوده و جز به فرامین الهی گردن ننهاده‌اند، کنفرانس نیز باید طبق مقتضای اصل احترام به حقوق و حاکمیت و استقلال ملت که در قطعنامه‌های این کنفرانس آمده، بر مبنای قرآن کریم این مسأله را بررسی نماید و رهنمود کتاب قانون ما در این زمینه برای کسانی که در صدد اصلاح فیما بین دو گروه متخاصم هستند چنین است:
«و ان طائفتان من المؤمنین اقتتلوا بینهما فان بغت احدیهما علی الاخری فقاتلوا التی تبغی حتی تفیئی الی امرالله فان فاءت فاصلحوا بینهما بالعدل و اقسطوا ان الله یحب المقسطین. (حجرات آیه 9).»
بنابراین ما نیز از تمام کسانی که در جهت صلح تلاش می‌کنند و هم از کنفرانس غیر متعهدها قاطعانه می‌خواهیم که با عدالت و قسط اسلامی‌تجاوزات وحشیانه صدام را (که در تاریخ نمونه‌اش را در هیروشیما می‌توان یافت) مورد رسیدگی قرار داده و با عنوان صلح، حقوق ملت مظلوم ایران را نادیده نگیرند و آزادانه داد اطفال بیگناه و زنان باردار و پیر مردانی که در حملات هوایی و بر اثر پرتاب موشکهای 9 متری و ۱۲ متری به شهادت رسیدند را از عاملان این جنایت هولناک بازستانند.
و ما تصریح می‌کنیم که دولت و ملت ایران صلح دوست هستند لکن صلحی که با شرافت همراه باشد، و دولت اسلامی‌ما از آنجا که از ملت خود جدا نیست بنا به خواسته ملت تن به صلح ناجوانمردانه نخواهد داد، و در صورتی که دیگران موفق نشوند حقوق ملت مظلوم ایران را از متجاوز بازستانند ملت ایران خود به این امر اقدام خواهد نمود و این مطلب صرفاً یک مدعا نیست زیرا شعار جنگ ـ جنگ ـ تا پیروزی و حضور مردم در جبهه‌ها و ایستادگی آنان با قامتهای استوار بر سر این پیمان تأیید گفتار ماست.
در پایان امیدواریم سران کشورهای غیر متعهد همانگونه که مانع ورود نماینده کامبوج در این اجلاسیه گردیدند جهت جلوگیری از ورود اینگونه نوکران وابسته به شرق و غرب تدابیری اندیشیده و کسانی را که چون صدام صدها دام برای ملتهای خود نهاده‌اند به کنفرانس عدم تعهد نپذیرند تا ماهیت این اجتماع برای مردم جهان مشوّه نگردد، همچنین توجه داشته باشند این مجامع را در کشورهایی برگزار نمایند که عملاً عدم تعهد خود را نسبت به منافع شرق و غرب به اثبات رسانیده باشند.
