حادثه تلخ و ویرانگر سیل در برخی از استانهای کشور، تاکنون آثار و نتایج سنگین و نامطلوبی را برجای گذاشته و مشکلات بسیاری را ایجاد کرده است. در برخی از مناطق سیل زده، خانهها، مزارع و زیر ساختها با خسارت ۱۰۰درصدی روبرو شد و حجم ویرانیها در بلند مدت و پس از نهایی شدن آمارها روی دیگر خود را نشان خواهد داد.
این سیلابهای مهیب گرچه صدمات بسیاری را ایجاد کرد اما برکاتی نیز به همراه داشت. حجم گسترده خدمت رسانیها و حضور بسیار پررنگ و درخشان گروههای جهادی، نیروهای مسلح و روحانیون، زیباییها و جلوههایی ناب از وحدت، نوعدوستی و همدلی را در مناطق سیل زده نشان داد و تحرک، انگیزه و نشاط را به مردم مصیبت دیده منتقل کرد. این حادثه تلخ درسها و تجربههایی را نیز برای مدیران و مردم به همراه داشته است که توجه به آنها، سیستم و نظام مدیریت بحران کشور را پویاتر و توانمند تر خواهد کرد.
اگرچه سیل و طغیان رودخانهها از مسائل اجتناب ناپذیر و غیر قابل پیشگیری هستند اما حقیقت آن است که با مدیریت و بهینه سازی ظرفیتها میتوان از میزان خسارات و ویرانیهای ناشی از سیل جلوگیری کرد. طرحهای آبخیزداری، لایروبی رودخانهها، توجه به استانداردهای ایمنی در جاده سازیها، پل سازیها، سد سازیها و همچنین ایمن سازی حریم مسیلها و رودخانهها، از جمله مواردی هستند که به مدیریت بحران کمک میکند و میتواند ویرانیها را در حد بالایی کاهش دهد.
اکنون فشار و التهابات روزهای اولیه وقوع سیلاب کاهش پیدا کرده و مردم در کنار جهادگران و نیروهای خدمت رسان، برای آغاز دوباره حیات و زندگی در حال تلاش هستند. در این شرایط آنچه اهمیت بسیار زیادی دارد این است که شور و هیجان خدمت رسانی کاهش پیدا نکند. این جهاد بزرگ خدمت رسانی باید ادامه پیدا کند و با عزمی جدی تر دنبال شود. بی شک میزان و حجم آسیبها آنچنان است که نه دولت و مقامات مسئول و نه مردم مناطق سیلزده به تنهایی نمیتوانند از عهده حل مشکلات برآیند. بنابراین لازم و ضروری است که مردم نوعدوست کشورمان از همه شهرها و روستاها به یاری هموطنان مصیبت دیده خود بشتابند و تا رفع کامل مصائب و مشکلات، دست از یاری و کمک برندارند.
امید است با مدیریت یکپارچه و هماهنگی تمام نهادها و کمکهای مردم، خسارتها و آلام هموطنان مناطق سیلزده، کاهش پیدا کند و همچنین برنامه ریزیهای دقیقی نیز برای پیشگیری از تکرار چنین بحرانهایی در آینده تدوین و اجرایی شود. (خ-۱۳۷۶)