به گزارش روابط عمومی جامعه مدرسین حوزه علمیه قم به نقل از اسراء، جلسه هفتگی درس اخلاق آیت‌الله العظمی جوادی آملی امروز چهارشنبه در مسجد اعظم قم به صورت حضوری و با حضور اقشار مختلف مردم برگزار شد.
در این جلسه، آیت‌الله العظمی جوادی آملی به ادامه شرح حکمت ۱۵۱ نهج‌البلاغه پرداختند.
آیت الله العظمی جوادی آملی در ابتدا با اشاره به فرارسیدن ایام ماه رجب، بر استفاده از فیوضات این ماه پربرکت که مسئله اعتکاف نیز مطرح است، تاکید نمودند.
ایشان سپس در شرح حکمت ۱۵۱ نهج البلاغه، اظهار داشتند: امیرالمومنین در این کلمه نورانی، فرمود کل انسان مثل یک موجود عادی نیست که از بین برود، مرگ، فنا نیست مرگ انتقال است، انتقال از یک نشئه به نشئه دیگر، بنابراین انسان هرگز از بین نمیرود و آنچه را که انجام داد همه آنها محفوظ است.
معظم له بیان داشتند: عاقبت کارهایی که انسان انجام می دهد، با انسان هست و از بین نمی رود، خداوند در قرآن کریم می فرماید که فرشته ها با شما هستند و هرگز نمی خوابند و سهل انگاری نمی کنند، چه حسنه باشد چه سیئه همه اینها را می نویسند، لذا حضرت فرمود انسان درختی است که کارهای او میوه اوست حال میوه او یا شیرین است یا تلخ و این بسته به اعمال خود انسان دارد؛ حکیم فرودسی این شعر را دارد که:
اگر بار خار است خود کشته‌ای*** وگر پرنیان است خود رشته‌ای
ایشان تاکید داشتند: هیزم جهنم نه اینکه از جنگل و درخت و اینها تامین می شود، بلکه خود انسان تبهکار و ظالم، هیزم جهنم است، کسانی که در جهان ظلم می کنند، مانند اسرائیل و صهیونیست، کسانی که حق دیگران را پایمال می کنند، اینها خود هیزم آتش جهنم هستند.
معظم له در ادامه به آیات سوره مبارکه اعراف اشاره کردند و بیان داشتند: خداوند در عالم ذر از همه انسان‌ها اقرار به توحید گرفت و این اقرار حجت را بر همگان تمام کرد. به همین دلیل، هیچ‌کس در روز قیامت نمی‌تواند عذر بیاورد که در محیط شرک یا کفر زیسته است، زیرا اصل توحید در سرشت انسان نهادینه شده است.
ایشان در تبیین حقیقت انسان و ارتباط آن با روح و بدن اظهار داشتند: انسان، حقیقتی فراتر از بدن است و روح، ماهیت اصلی انسان را تشکیل می‌دهد، بر طبق آیات قرآن کریم، اعضا و جوارح بدن به عنوان ابزارهایی در اختیار روح انسان هستند و حقیقت انسان در نفس او نهفته است. بدن و اعضای آن متعلق به انسان هستند، اما خودِ انسان، روح و نفس او است.
معظم له تأکید کردند: در روز قیامت، اعضای بدن بر اعمال انسان شهادت می‌دهند؛ اما این شهادت ناشی از دستور الهی است و دست و پا، خودِ انسان محسوب نمی‌شوند، چرا که اگر این دست و پا، عین بدن بود که ما اقرار می کردیم نه شهادت بدهیم، اما این اعضاء در آن دنیا شهادت می دهند و آنها امین الهی هستند.
