حضرت آیتالله خامنهای در دیدار رئیس و مسئولان قوه ی قضائیه و رؤسای کل دادگستریهای سراسر کشور، با اشاره به صلاحیتها و جایگاه قانونی بسیار بالا و ویژه ی این قوه و تأثیرگذاری آن در مدیریت کلان کشور، نگاه تحولی در همه ی عرصههای قوه ی قضائیه را ضروری برشمردند و گفتند: قوه ی قضائیه باید پرچمدار حقوق عمومی در جامعه شود و در هر زمینهای که لازم بود، از حقوق مردم با قدرت دفاع، و با متخلفان و قانونشکنان مقابله کند.
رهبر معظم انقلاب «نگاه تحولی و جهادی» در برنامهریزیها و اقدامات در قوه ی قضائیه را ضروری خواندند و با اشاره به جایگاه قانونی بالای این قوه و تأثیرگذاری آن بر دو قوه ی دیگر و در مسائل عمومی کشور، گفتند: در قانون اساسی تصریح شده است که نظارت بر حُسن اجرای قوانین و نظارت بر حُسن اجرای امور بر عهده ی قوه ی قضائیه است و دیوان عدالت اداری و سازمان بازرسی کل کشور بهعنوان دو بازوی اصلی قوه، مسئولیت این دو وظیفه ی مهم را بر عهده دارند.
حضرت آیتالله خامنهای، پیگیری حقوقی مسائل و قضایای بینالمللی را نیز بسیار مهم دانستند و تأکید کردند: قوه ی قضائیه باید در موضوعاتی همچون تحریمها، مصادرههای آمریکاییها، تروریسم و یا حمایت از شخصیتهای مظلوم دنیا همچون شیخ زکزاکی و یا حمایت از مسلمانان میانمار و کشمیر، از جایگاه حقوقی وارد شود و نظر حمایتی و یا مخالفت خود را قاطعانه اعلام کند تا در دنیا منعکس شود. ایشان به برخورد و مجازات متخلفان و درعینحال، حفظ آبروی نزدیکان و اعضای خانواده ی آنها، تأکید و خاطرنشان کردند: البته در جایی که آبروی نظام در معرض خطر است، حفظ آبروی نظام اسلامی مقدم و مهمتر است، زیرا مردم مسائل را میبینند و متوجه میشوند و نباید اینگونه احساس شود که قوه ی قضائیه با متخلفانِ قضائی، برخورد نمیکند.
رهبر معظم انقلاب اسلامی افزودند: برخی مکرراً میگویند بعضی اصول قانون اساسی معطل مانده است، اما گویا آنها، اصل هشتم قانون اساسی را که مربوط به امر به معروف و نهی از منکر است، جزء اصول قانون اساسی نمیدانند و به این امر واجب توجه نمیکنند. ایشان در جمعبندی سخنانشان، مراقبت از نعمتهای الهی را ضروری خواندند و خاطرنشان کردند: «نعمت جوانان»، «نعمت جمهوری اسلامی»، «نعمت قوه ی قضائیه و تواناییهای آن» و «نعمت همراهی و محبت و اطاعت مردم نسبت به نظام و انقلاب اسلامی»، از جمله نعمتهای بزرگ پروردگار هستند و همه باید مراقبت کنند که این نعمتها تضییع نشود و از آنها استفاده ی حداکثری شود. (خ-۱۳۲۸)