اعلامیه حوزه علمیه قم درباره سالگرد فاجعه مدرسه فیضیه
در اسفند ماه ۱۳۴۲
«و لا تحسبن الذین قتلوا فی سبیل الله امواتا بل احیاء عند ربهم یرزقون»
یک سال از فاجعه جانگداز و ضرب و شتم و قتل جمعی از عزیزترین و شریفترین فرزندان روحانیت می‌گذرد. یک سال می‌گذرد که جمعی از سربازان اسلام به دست حکومت جابر ایران به قتل رسیده و شربت شهادت نوشیده و در آغوش خاک تیره آرمیده‌اند؛ آری یک سال است پدران و مادران داغدیده در ماتم فرزندان از دست رفته خود سرشک حسرت می‌بارند.
حادثه وحشت بار و خونین حمله مغول، بار دیگر پس از هفت قرن سال گذشته به دست عمال بیگانه تکرار شد، مأمورین وحشت و ترور یک سال قبل در روز وفات حضرت امام جعفر صادق آن هم در مجلس سوگواری آن بزرگوار که در مدرسه فیضیه برقرار بود یورش غیر انسانی و وحشیانه‌ای نمودند؛ آری مأمورین دولت، کماندوها، درجه داران، و چتربازان با کارد و چاقو و دشنه، سنگ و چوب و آجر با شعارهای ضد دینی، فحاشی به طلاب حوزه علمیه قم، که ذخایر گرانبهای آینده اسلام و مسلمین هستند، حمله کردند و یا ضرب و جرح آنان و پرت کردن از طبقه فوقانی به رودخانه مجاور مدرسه و وارد کردن تلفات و شکستن در و پنجره اتاقها و غارت اموال موجودی طلاب و سوزانیدن کتب دینی و عمامه و لباسهای آنان و هزاران جنایات و وحشیگریهای دیگر روی چنگیز و سربازان خونخوار مغول را سفید کردند.
یک سال از این روز سیاه و خونریزی غیرانسانی می‌گذرد، اما ما هنوز نمی‌دانیم که جرم طلاب مدرسه فیضیه چه بود؟ طلاب بی‌گناه و سربازان امام زمان چه گناهی مرتکب شده بودند که مستوجب این همه شکنجه و کیفر گشتند؟ آیا دانشجویان مکتب حضرت صادق(ع) جز این است که حامی اسلام و خواهان استقلال مملکت ایران، مخالف ظلم و خودسری و دیکتاتوری و بیگانه پرستی و میهن فروشی، مخالف پیمان با دولت پوشالی اسراییل می‌باشند؟ آیا وطن دوستی، آزادیخواهی و دفاع از حریم قرآن و حفظ استقلال مملکت در نظر حکومت ایران جرم است؟ آیا مدافعین اسلام باید با این وضع فجیع و رقتبار کشته شوند؟ نابود شوند؟ مورد هتک و ضرب و شکنجه قرار گیرند؟ و حتی برخلاف تمام اصول قانونی و انسانی مجروحین آنها را از بیمارستانها بیرون کنند؟!
راستی شرم آور نیست کسانی که این همه ظلم و جنایت نسبت به طلاب بی دفاع و سربازان امام زمان مرتکب شده‌اند خود را نظر کرده آن بزرگوار معرفی کنند؟!
پس از حادثه دردناک مدرسه فیضیه حضرت آیات الله العظام خمینی، شریعتمداری، میلانی، نجفی اعلامیه‌هایی مبنی بر تأثر و تأسف از آن واقعه اسف‌انگیز و اظهار تنفر و انزجار شدید از دستگاه دیکتاتور ایران، که دست به یک چنین عمل غیر انسانی زده‌اند، صادر کردند که اما اینک چند جمله از نامه‌ای که حضرت آیت‌الله العظمی آقای خمینی در جواب تلگراف تسلیت علمای مرقوم فرموده‌اند، نقل می‌کنیم:
«حمله کماندوها و مأمورین انتظامی دولت با لباس مبدل و معیت و پشتیبانی پاسبانها به مرکز روحانیت خاطره مغول را تجدید کرد با این تفاوت که آنها به مملکت اجنبی حمله کردند و اینها به ملت مسلمان و روحانیون و طلاب بی پناه در روز وفات امام صادق(ع) با شعار جاوید شاه به مرکز امام صادق و به اولاد جسمانی و روحانی آن بزرگوار حمله ناگهانی کردند و در ظرف یک، دو ساعت تمام مدرسه فیضیه، دانشگاه امام زمان(ع)، با وضع فجیعی در محضر قریب بیست هزار نفر مسلمان غارت نمودند، دربهای تمام حجرات و شیشه‌ها را شکستند، دستها و سرها شکسته شد، عمامه طلاب و سادات ذریه پیغمبر را جمع نموده آتش زدند، بچه‌های شانزده هفده ساله را از پشت بام پرت کردند، کتابها و قرآن‌ها را چنانکه گفته‌اند پاره، پاره کردند، اکنون روحانیون و طلاب در این شهر، تأمین جانی ندارند. اینان با شعار شاه دوستی به مقدسات مذهبی اهانت می‌کنند، شاه دوستی یعنی غارتگری، هتک اسلام، تجاوز به حقوق مسلمین، تجاوز به مراکز علم و دانش، شاه دوستی یعنی ضربه زدن به پیکر قرآن و اسلام، سوزانیدن نشانه‌های اسلام، محو آثار اسلامیت، شاه دوستی یعنی تجاوز به احکام اسلام و تبدیل احکام قرآن کریم، شاه دوستی یعنی کوبیدن روحانیت و اضمحلال آثار رسالت»
ملت مسلمان ایران!
این بود معنی انقلاب سفید!! که در روز ششم بهمن انجام گرفت، این بود معنی کشور آزاد زنان و آزاد مردان که هیئت حاکمه وعده و نوید می‌داد. در حقیقت رفراندوم به اصطلاح اصلاحی!! در لفافه توطئه‌ای بود برای کشت و کشتار مدرسه فیضیه و به قید و بند کشیدن مرجع تقلید، کشتار عمومی پانزده خرداد، شبیخون زدن به دانشگاه تهران، گسیل دادن هزاران نفر از روحانیون، دانشگاه بازاریان و رجال مملکت را به سیاه چالهای زندان‌ها، ایجاد خفقان در سراسر ایران، مبارزه با موجودیت اسلام و قوانین قرآن و هزاران جنایت قانون‌شکنی‌ها که به دست عمال بیگانه انجام شد.حکومت خونخوار و جنایت پیشه ایران با این جنایات و آدم‌کشی‌ها می‌خواست ما را از اهداف مقدس خود که حفظ قوانین قرآن و استقلال ایران، برقراری عدالت اجتماعی، مبارزه با ظلم و خودسری و دیکتاتوری و وطن فروشی است باز دارد؛ غافل از اینکه ما تربیت یافتگان مکتب انقلابی قرآن به فرمان خدای بزرگ و تحت لوای اعلیحضرت ولی عصر ارواحنا فداه تا آخرین نفس سنگر به جهاد مقدس خود ادامه داده و از منویات مرجع مسلمانان ایران و جهان اعلام خطر می‌کنیم که اسلام در معرض خطر است، اموال و اعراض مسلمین در مخاطره یهود و نفوذ روز افزون دولت اسرائیل است، کشور عزیز ما در خطر سقوط است، دولت جنایتکار و خائن اسرائیل در همه شئون زندگی ما دخالت دارد، اقتصاد، زراعت و منابع زرخیز ما را به یغما می‌برد. هوشیار باشید، صفوف خود را فشرده‌تر کنید، اتحاد، انفاق، استقامت، شهامت را پیشه خود سازید، از اختلاف و نفاق بپرهیزید، سستی و بیحالی، یأس و ناامیدی را به خود راه ندهید. فتح و پیروزی نهایی از آن ماست و سرانجام به هدف مقدس خود نایل خواهیم شد و بدانید که «ان الله یحب الذین یقاتلون فی سبیله صفا کانهم بنیان مرصوص» خداوند کسانی را دوست دارد که در راه او وصف واحد (متحد، متشکل، منظم) تشکیل داده، استوار و بی تزلزل مبارزه می‌کنند.
ـ درود به شهدای مدرسه فیضیه
ـ درود بی پایان به بزرگ مرجع عالم اسلام حضرت آیت الله العظمی خمینی رهبر زندانی ما
حوزه علمیه قم
اسفند / ۱۳۴۲
