بيانية حوزة علمية قم دربارة فجايع مدرسة فيضيه و ۱۵ خرداد
مورخ ۱۱/۸/۱۳۴۲
ملت مسلمان ايران و مردم آزاده ی جهان!
به طوري كه اطلاع داريد هيأت حاكمة مزدور از دوم فروردين ماه سال جاري چنگال خود را به خون ملت مسلمان ايران بالاخص روحانيون آغشته كرده و قوانين مملكت را كه خود بر آن تكيه زده و براي ادامه حكومت غيرقانوني خود دم از آن ميزند، زير پا گذاشته است. روز شهادت امام صادق(ع) مأمورين خود را با لباس مبدل به مدرسه فيضيه ريخته و آن صحنه رقتبار را به وجود آورد. هنوز خون شهدا و مجروحين مدرسة فيضيه قم خشك نشده بود كه كارت تحصيلي رسمي طلاب علوم ديني كه به آنان داده و آنها را قانوناً مانند ساير دانشجويان معاف از خدمت سربازي شناخته بود، بي اعتبار تلقي كرده و بر خلاف مقررات به سربازخانه كشيد و مانع ادامة تحصيل آنان شده است. روز دوازدهم محرمالحرام حضرت آيتالله العظمي آقاي خميني مدظله را دستگير و علماي اعلام و گويندگان بزرگ تهران و شهرستانها را به زندانها روانه كرد و جواب احساسات پاك مذهبي مردم را با گلوله و رگبار مسلسل دادند و در تهران و قم و تبريز و شيراز و ساير شهرستانها هزاران نفر را به خاك و خون كشيدند و مردم بي گناه را نيمه جان در زير خاك مدفون ساختند و حتي از اقامة مجلس فاتحه براي عزيزان و شهداي فضيلت اين ملت جلوگيري كردند و هر كجا صداي تلاوت قرآن بلند شد با سرنيزه كوبيدند و هنوز هم مرجع عاليقدر شيعه حضرت آيتالله خميني بر خلاف تقاضاي شديد عمومي آزاد نشدهاند. براي اغفال مردم آزاد جهان و سرپوشي جنايات، انتصاباتي به صورت انتخابات انجام دادند و ميليونها پول اين ملت ستم ديده و فقير را به هدر دادند. حضرات آيات الله العظام آقاي شريعتمداري و ميلاني و نجفي دامت بركاتهم را كه براي حفظ حرمت و اعتراض به گرفتاري آيتالله خميني مدظله و ساير علما و گويندگان و زندانيان به تهران مهاجرت كرده بودند، پس از مدتها مذاكرات با فشار و اجبار به محلهاي خود عودت دادند. حضرت آيتالله طالقاني و رجال مذهبي و اساتيد بزرگ دانشگاه و دانشجويان عزيز ما را جلب و به جرم طرفداري از قانون اساسي در دادگاه نظامي محاكمه ميكنند و قبلاً مرداني را كه به نفع دستگاه حاكمه اقرار و اعتراف به دروغ نكرده بودند، كشتند تا اينكه نفسها در سينه خفه شده و كسي حق دم زدن از حق و آزادي كه امري فطري و خدادادي است (نداشته) باشد.
دستگاه، خوب تشخيص داده كه سد راه آمال آن روحانيت و بالاخص حوزة علميه قم و مراجع مبارز آن است. بايد به هر حيله و دسيسه اين سد شكسته شود و براي نيل به مقصد شوم خود به هر عمل غيرانساني متوسل شده و هر قانوني را زير پا ميگذارد و اخيراً كه به خيال فاسد خود همة صداها را خاموش كرده و جز حكومت پليسي قدرتي در كشور ايران ديده نميشود، باز دست از مركز روحانيت (قم) برنميدارد. گاهي شبنامههايي به كمك بعضي از عناصر كثيف به نام «مصلحين» حوزة علميه قم را در فشار گذاشته و بدون مراعات قانون به مأمورين شهرباني، دستور اخراج طلاب را از مدرسه ميدهد و تا به حال سه مرتبه در حدود سي نفر افسر شهرباني و مأمورين مسلح به مدرسه ريخته، گاهي تهديد كرده و گاهي درهاي مدرسه را بسته و اخيراً با كمال وقاحت اثاثية طلاب را از حجرات بيرون ريختند و كبوتران حرم را از آشيان آواره نمودند و با اندك تكاني ميخواستند غائله سابق مدرسة فيضيه را تجديد و روحانيان محترم را هدف گلوله قرار دهند. برادران ايماني، ما طلاب حوزه علميه قم، كه فعلاً در زير قدرت سرنيزه در خفقان به سر ميبريم، شكايت خود را به پيشگاه خداوند متعال و حضرت ولي عصر ارواحنافداه تقديم و به ملت مسلمان ايران ابلاغ ميداريم. با اميدواري به فضل خداوند از شما مسلمانان استمداد ميجوييم.
معلوم ميشود دستگاه جبار تصميم گرفته است براي اجراي مقاصد شوم خود از هيچ عملي فورگذاري نكند. ما مكرر در اين باره به مراجع عظام خود مراجعه كرديم و معظم لهم از راه قانوني اقدامات نمودند ولي چه فايده، طرف خطاب آيات عظام كساني است كه نه با خدا ارتباط دارند، نه مسؤوليت وجداني را قائلند و نه قانون را محترم ميشمارند. قول ميدهند، عمل نميكنند، وعده ميدهند، دروغ ميگويند. با اين وصف مراجع عظام براي اينكه بهانه به دست عمال جور ندهند ما را امر به آرامش و سكوت فرمودند. ما هم به احترام آنان و مراعات نظم عمومي در كمال ناراحتي به سر ميبريم و ميسوزيم و ميسازيم، ولي اطمينان داريم كه «ان ربك لبالمرصاد» ما يقين داريم كه «ولا تحسبن الله غافلاً عما يعمل الظالمون». ما ميدانيم كه خشم ملت و غيرت مسلمانان آرام نخواهد گرفت و جز با به دست آوردن حكومت حق و عدالت از پا نخواهد نشست. ما فعلاً در زير شكنجههاي فوقالعاده دادسرا و شهرباني و به قول خودشان مأمورين معذور در فشاريم. ملت آزاد ايران! اين حملات ناجوانمردانه كه به حسب ظاهر متوجه مدرسة حجتيه است گوشهاي از آن تصميمات وسيع و دامنهداري است كه حكومت جابر نقشة آن را از مدتها پيش ترسيم نموده است و به تدريج ميخواهد آن را عملي سازد و كم كم عموم حوزههاي علمي و جوامع ديني را فرا خواهد گرفت. ما بدين وسيله اعلام خطر مينماييم و فعلاً ملجاي جز خدا و چارهاي جز بيان حال نداريم.
۱۵/ رجب/ ۱۳۸۳
۱۱/۸/۱۳۴۲