تجمل گرایی عامل سقوط انسان و جامعه است

حضرت آیت الله مظاهری طی سخنانی در درس اخلاق خود تصریح کردند: تجمل گرایی عامل سقوط انسان و اجتماع است. انسان تجمل‌گرا به حق خود قانع نیست و سعی می‌کند از هر راهی که می‌تواند زندگی تجملی را ادامه دهد و لازمه این تجمل گرایی گناهان نظیر حق‌الناس است. ۱۳۹۰/۰۳/۰۸

به گزارش سرویس استان های مرکز خبر حوزه، مشروح بیانات معظم له بدین قرار است؛

بسم‌الله الرّحمن الرّحیم

«رَبِّ اشْرَحْ لی‏ صَدْری، وَ یَسِّرْ لی‏ أَمْری، وَ احْلُلْ عُقْدَهً مِنْ لِسانی‏، یَفْقَهُوا قَوْلی»

زندگی تجمّلی، زندگی چشم و هم چشمی و مصرفی و زندگی توأم با اسراف و تبذیر، انسان و اجتماع را نابود می‌سازد. امیرالمؤمنین«سلام الله‌علیه» می‌فرمایند: زندگی تجمّلی، انسان را به سقوط می­کشاند.

و قد رقّت و دقّت و استرَقّت                          فضول العیش اعناق الرجالی

 آنچه انسان را در دنیا و آخرت، ذلیل و خار می­کند، موجب ضعف عصب و افسردگی است و آدمی را می­رساند به آنجا که مجبور است در مقابل هر کس و ناکسی متواضع شود و گردن کج کند، زندگی تجمّلی و همراه با اسراف و تبذیر است.

«وَ أَصْحابُ الشِّمالِ ما أَصْحابُ الشِّمالِ، فِی سَمُومٍ وَ حَمِیمٍ، وَ ظِلٍّ مِنْ یَحْمُومٍ، لا بارِدٍ وَ لا کَرِیمٍ، إِنَّهُمْ کانُوا قَبْلَ ذلِکَ مُتْرَفِینَ، وَ کانُوا یُصِرُّونَ عَلَى الْحِنْثِ الْعَظِیم» [۱]

دست چپی‌ها در روز قیامت چقدر شومند. رسوایی و نامۀ عملشان به دست چپشان و بالأخره در صف کفّار و منافقین و فجّار هستند. به واسطۀ تجمّل گرایی‌ها در دنیا که منجر به گناهان بزرگ بزرگ شده است، زیر دود و هُرم جهنّم، به سر می‌برند.

قرآن شریف، راجع به آن ملّتی که تجمّل گرا باشد، می­فرماید: وقتی که تجمّل گرایی در میان مردم زیاد شد، استحقاق عقوبت پیدا می­­کنند و بالأخره نابود می­شوند.

«وَ إِذا أَرَدْنا أَنْ نُهْلِکَ قَرْیَهً أَمَرْنا مُتْرَفِیها فَفَسَقُوا فِیها فَحَقَّ عَلَیْهَا الْقَوْلُ فَدَمَّرْناها تَدْمِیرا» [۲]

لازمۀ تجمّل گرایی گناهانی نظیر  حقّ النّاس است. زیرا انسان تجمّل گرا، به حق خود قانع نیست و سعی می‌کند از  هر راهی که می‌تواند، زندگی تجمّلی را ادامه دهد. مجالس تشریفاتی و توأم با گناهان بزرگ، اختلاط بین زن و مرد، بدحجابی، بی حجابی و فساد اخلاقی، ناشی از تجمّل گرایی است. ملّت تجمّل گرا مستحق عذاب می­شود و این ملت نابود است. ملّتی که نگرانی، افسردگی و ضعف عصب داشته باشد و نیز ملّتی که مبتلا به گناه است، نابود شده است.

*راهکار پیشگیری از سقوط تجمّل گرایی

راهکار پیشگیری از این سقوط نیز بازگشت به قناعت و ساده‌زیستی است. سرمشق گرفتن از سیرۀ اهل بیت«علیهم‌السّلام»، مانع سقوط است. البته از ما انتظار ندارند که مثل آن بزرگواران باشیم، زیرا نمی‌توانیم به اندازۀ ایشان قناعت و ساده‌زیستی داشته باشیم، بلکه باید از آن ذوات مقدّس ها سرمشق بگیریم.

«و لَکُمْ فِی رَسُولِ اللَّهِ أُسْوَهٌ حَسَنَه لمن کان یرجو الله بل یوم الآخر» [۳]

هرکه آرزوی رسیدن به خداوند را دارد و هرکه طالب بهشت و برخورداری از نعمت‌های اخروی است، باید اهل بیت «علیهم‌السّلام» را اسوه قرار دهد و در حدّ توان سعی نماید شیوۀ زندگی خویش را به سیرۀ آنان شبیه سازد. اگر دولت و ملت، اراده کنند، می‌توانند در مدت کمی وضعیت را تغییر دهند و قناعت و ساده زیستی را در جامعه حاکم سازند تا از نابودی بیشتر و خسارات بالاتر، پیشگیری شود. کسی تصوّر نکند نمی‌شود، اگر بخواهیم حتماً درست می‌شود.

*زندگی مورد پسند قرآن کریم

 قرآن کریم، زندگی مؤمن را ساده و به دور از اسراف می‌داند:

«وَ الَّذِینَ إِذا أَنْفَقُوا لَمْ یُسْرِفُوا وَ لَمْ یَقْتُرُوا وَ کانَ بَیْنَ ذلِکَ قَواماً» [۴]

می‌فرماید: مؤمن آن است که زندگی تجمّلی و مسرفانه ندارد و البته بخیل هم نیست که زن و بچه­اش در مضیقه باشند.

روش زندگی از نظر اقتصادی به سه قسم منقسم می­شود: قسم اوّل: زندگی ضروری؛ یعنی در حدّ بخور و نمیر، قسم دوّم: زندگی رفاهی؛ یعنی زندگی متوسط، یعنی برخورداری رفاهی از خوراک، پوشاک، مسکن و ازدواج، همراه با ساده زیستی و بدون تجمّل، اسراف و تبذیر، که قرآن کریم این زندگی را برای مؤمنین می‌پسندد. قسم سوم: زندگی تجملّی، همین زندگی که امروزه در بین همۀ اقشار مردم رایج شده است و مورد مذمّت قرآن و عترت می‌باشد.

مجالس عقد و عروسی تشریفاتی، جهیزیه‌های ناروا و مهریه‌های سنگین، از مصادیق بارز تجمّل‌گرایی است و بلای بزرگی محسوب می‌شود که به قول قرآن کریم، ملّت را نابود می­کند. بسیاری از لوازم جهیزیه‌ها اضافی است و هیچ‌گاه استفاده نمی‌شود، این کار نوعی احتکار است و گناه بزرگی دارد. مردم باید دست از این کارهای زشت بردارند و الاّ دردسرهایی که اکنون نیز وجود دارد، بیشتر می‌شود. جوان‌های عزیز، خداوند ضامن شده است که خرج را بدهد. خدا، کرم زیر زمین را گرسنه نمی­گذارد. نمی­شود که خداوند انسان را خلق کرده و روزی او را نرساند.

«إِنَّ اللَّهَ هُوَ الرَّزَّاقُ ذُو الْقُوَّهِ الْمَتِین» [۵]

خداوند تعالی قدرت دارد بر این‌که روزی انسان را برساند و روزی یعنی مخارج یک زندگی در حد متوسط. اما هزینه‌های زندگی برجی و تجمّلی را نمی­رساند. کسی که طالب زندگی تشریفاتی و مصرفی است، مجبور است با قرض و وام و حتی با مال مردم خوری و ربادادن و با اقسام گناهان اقتصادی دیگر، مخارج زندگی را تهیه کند.

بنابر نظر اسلام، زندگی انسان باید در حد متوسط و به صورت رفاهی اداره شود و باقیماندۀ درآمد، صرف رسیدگی به دیگران و دستگیری از نیازمندان شود. تعاون و قانون مواسات، واجب است و هرکسی به اندازۀ وسعش باید به آن عمل کند. پایۀ اقتصاد اسلام تعاون است و باید جایگزین اسراف و تبذیر و خودخوری شود تا به اقتصاد اسلام عمل گردد.

*خسارات ناشی از تجمّل گرایی

بیماری‌های روحی روانی که امروزه بسیاری به آن مبتلا شده‌اند، ناشی از تجمّل گرایی است. در زمان جوانی ما این تجمّلات و تشریفات نبود و مردم ساده زیست بودند، این افسردگی‌ها و بیماری‌های عصبی هم وجود نداشت. اختلافات خانوادگی و افزایش طلاق و نیز مرگ‌های ناگهانی از همین ناحیه سرچشمه می‌گیرد. زندگی‌های امروزه، نشاط و شادابی ندارد و لذا زندگی نیست، مرگ تدریجی است.

رواج فساد اخلاقی و کردار زشت برخی جوانان در مدگرایی که مبالغ فراوانی برای آن هدر می‌رود، در اثر تجمّل‌گرایی است.

تجمّل گرایی، مانع ازدواج شده است. قضیّۀ عزوبت و تجرّد که خیلی مصیبت درست کرده، ناشی از این است که وقتی جوان به خواستگاری می­رود، خانوادۀ عروس، سؤال‌های نامربوطی از او می‌پرسند که اگر نتواند نظر آنان را در تجهیز تجمّلات تأمین کند، به او جواب رد می‌دهند. به همین جهت سنّ دخترها و پسرها بالا رفته و نتوانسته‌اند ازدواج کنند. ما یک در صد هم خیال نمی­کردیم که جمهوری اسلامی که پیروز شد، این مسائل پدید آید، بلکه تصوّر می­کردیم پس از پیروزی انقلاب، مردم، به آیۀ «وَ الَّذِینَ إِذا أَنْفَقُوا لَمْ یُسْرِفُوا وَ لَمْ یَقْتُرُوا وَ کانَ بَیْنَ ذلِکَ قَواماً»[۶] عمل می‌کنند. با کمال تأسف باید گفت که امروزه غریی‌ها ساده زیست­تر از ما هستند. آن‌ها ساده زیستی را از اسلام گرفته‌اند و در حالی که از نظر پایه و ریشه و ارز و پشتوانه، بسیار عالی و از نظر صنعت، بسیار مقتدر و پیشرفته هستند، اما زندگی آنان بسیار ساده است. یعنی به آنچه اسلام می­گوید، عمل می‌کنند. وقتی انقلاب پیروز شد دلار هفت تومان بود؛ یعنی پول ما ارزش داشت. الان کار به جایی  رسیده که دلار بیش از هزار تومان و ریال سعودی، بیش از دویست و پنجاه تومان است. اسلام می­گوید: «أَعِدُّوا لَهُمْ مَا اسْتَطَعْتُمْ مِنْ قُوَّه»[۷] می‌فرماید: شما باید هم از نظر اسلحه و هم از نظر مالی، در مقابل دشمن، قدرتمند باشید. به جای این‌که ما به این آیه عمل کنیم، غربی‌ها عمل کرده‌اند و ما این‌گونه دستورات اسلام را فراموش کرده‌ایم.

اقتصاد ما صددرصد مریض است و ما باید اقتصاد سالم داشته باشیم. خودِ من قبل از پیروزی انقلاب، چهار جلد کتاب به نام «مقایسه بین سیستم‌های اقتصادی» نوشتم و اقتصاد اسلام را با اقتصاد سرمایه­داری و با اقتصاد کمونیستی و با اقتصادهای دیگر دنیا، مقایسه کردم و در آن کتاب اثبات کردم که اقتصاد اسلام، مهم‌تر و بلندمرتبه‌تر از همۀ اقتصادهاست. اکنون کار به جایی رسیده که اقتصاد ایران، در اثر تجمّل گرایی و حیف و میل، در مرتبۀ بسیار نازلی قرار دارد.

قبل از عید نوروز امسال، در همین جلسۀ اخلاق گفتم که ای مردم! امسال تجمّل گرایی نکنید، من تضمین می­کنم اگر بخواهید می‌توانید مسئلۀ عزوبت را با کاهش خرج و مخارج اضافی به خصوص در مسافرت عید، حل ­کنید. اگر ملّت همکاری می‌کردند و دولت نیز هزینۀ حیف و میل و تشریفات و جشن نوروز و میهمانان خارجی را به این امر مهم و اساسی اختصاص می‌داد، همۀ دخترها و پسرهایی که در اثر فقر در خانه مانده‌اند، ازدواج می‌کردند و قضیّۀ مسکن نیز حل می‌شد. ولی ما به جای رسیدگی به دیگران و حلّ مشکلات مردم و جوانان، پول‌ها  را آتش می­زنیم. جشن نوروز که چند سال است در ایام عید، برگزار می‌کنند و میهمانانی از کشورهای مختلف دنیا به ایران می‌آورند و می‌برند، هزینه‌های فراوانی دارد که با مبالغ آن می‌توان بسیاری از مشکلات اقتصادی را رفع کرد. نمی­دانیم از کجا بنالیم، از دولت تجمّل گرا یا از ملّت تجمّل گرا؟

ده سال، پیامبر اکرم«صلّی‌الله‌علیه‌وآله‌وسلّم» و پنج سال، أمیراألمؤمنین«سلام‌الله علیه» حکومت کردند و اقتصاد حکومت آنان سالم و عاری از کمبود و نارسایی بوده است. زیرا هم مردم و هم حکومت، تجمّل، اسراف، تبذیر و حیف و میل نداشته‌اند. داستان خاموش کردن شمع بیت‌المال توسط أمیرالمؤمنین، هنگامی که طلحه و زبیر کار خصوصی داشتند، خود شاهد این ادّعا است. تعاون آن حضرت نیز به گونه‌ای بود که طی بیست و پنج سال خانه‌نشینی، بیست و شش مزرعه برای فقرا و تقویت اسلام، آباد و وقف کردند.

اکنون اقتصاد ما بسیار بد است. افراد فقیر و گرسنه، مخصوصاً در روستاها فراوان داریم. بسیاری از مردم و به وی‍ژه جوانان، بی مسکن هستند. دسته‌ای از مردم نیز تجمّل­گرا هستند و درآمدهای کلان خود را به صورت حرام هزینه می‌کنند. اما مسلّم است که بسیاری از مردم، از نظر خوراک، پوشاک، مسکن و ازدواج در مضیقۀ شدید هستند. افراد محترم و باآبرویی بی‌کار شده‌اند و در کمال احتیاج به سر می‌برند. معلوم است که بی کاری، ناگهان به قاچاق مواد مخدّر منتهی می‌شود. این قضیۀ اعتیاد که متأثّر از تجمّل گرایی است، غوغا می­کند. اعتیاد از کجا پیدا شد؟ از بی اعتنایی دولت و ملت. همه در این زمینه مقصرند: کُلُّکُمْ رَاعٍ وَ کُلُّکُمْ مَسْئُولٌ عَنْ رَعِیَّتِه‏ [۸].

«والسّلام‌علیکم و رحمه‌الله و برکاته»

‏۱- واقعه / ۴۶-۴۱

۲- اسراء / ۱۶

۳- احزاب / ۲۱

۴- فرقان / ۶۷

۵- ذاریات / ۵۸

۶- فرقان / ۶۷

۷- انفال / ۶۰

۸- بحارالأنوار، ج ۷۲، ص ۳۸