اعلامیه حوزه علمیه قم به مناسبت چهلمین روز حادثه جانگداز مدرسه فیضیه
در تاریخ ۱۲/۲/۱۳۴۲
چهل روز است که از حمله وحشیانه سپاه چنگیزی، کماندوها و مأمورین مسلح دولتی با حمایت پلیس و «سازمان ناامنی» در قم می‌گذرد.
چهل روز است که از جریان زدن، کشتن، دریدن، سوزانیدن، و غارت کردن مدرسه فیضیه می‌گذرد. در این چهل روز عده‌ای زیاد از طلاب علوم دینی در اثر شکستگی سر و دست و پا تحت معالجه بودند. از عده مفقودین در این حادثه هنوز اطلاعی به دست نیامده. بازماندگان چندین نفر کشته هنوز در این حادثه عزا دارند. درب، پنجره و شیشه صحن و سرای مدرسه فیضیه هنوز جنایات گذشته را برای واردین حکایت می‌کند.
آری چهل روز دیگر مردم در زیر یوغ استبداد و بیدادگری ادامه زندگی دادند. چه زندگی؟ که صد بار مرگ بر آن شرف دارد. چه زندگی؟ که مردم به چشم خود دیدند عزیزانشان در خاک و خون طپیده‌اند. برادرانشان در سیاه چالهای زندان شبانه روز به سر می‌آورند. در هر گوشه کشور لهیب آتش بیدادگری شعله ور گردیده عده‌ای از هم میهنان عزیز در آن می‌سوزند. هر روز دهها نفر مجروح و مقتول از شیراز به بیمارستانها و قبرستانها حمل می‌شود. قتل و غارت، چپاول، فقر، ورشکستگی، افلاس، و ناامنی سراسر مملکت را فراگرفته، غلام حلقه به گوش و چاکرخانه زاد (عَلَم) بر اجساد مرده مردم می‌رقصد و بر گرفتاری آنان پوزخند می‌زند.
از حکومت غلام حلقه به گوش مردم به فغان و فریاد آمده‌اند و هر چه فریاد آنان زیادتر شود مظالم این خیره سر افزون می‌گردد. در رأس وزارت دادگستری که ملجاء و پناه مردم در گرفتاریهاست یکی از همین حکومت فاسد و شخص مزدور و خائن قرار داده‌اند که مظالم را ندیده ببیند و به شکایات مردم گوش فرا ندهد.
ضمناً به اطلاع عموم می‌رساند: از دوازدهم اردیبهشت در سراسر کشور مراسم سوگواری به مناسبت چهلمین روز حادثه مدرسه فیضیه قم انجام می‌یابد و مردم مراتب انزجار و تنفر خود را از عملیات وحشیانه هیأت حاکمه غاصب ضحاکی ابراز می‌دارند.
هر سوگواری متعقب به شادمانی است!
حوزه علیمه قم
۱۱/۲/۱۳۴۲
